TEST TERENOWY [Gdańsk - Leźno - Gdańsk]

Sobota, 28 lutego 2015 | Komentarze: 0

Sebastian zaproponował popołudniową przejażdżkę w okolice Sulmina. Postanowiłem zafundować nowemu rowerowi pierwszy test terenowy, bo od kiedy go mam, jedyna moja aktywność polega na dojazdach asfaltem do pracy. Test ma za zadanie dowieźć [bo byłem tego pewien], że decyzja o zmianie systemu hamowania z vałek na, niepodatne na warunki drogowe i atmosferyczne, tarcze, była decyzją słuszną i sprawdzić [bo było niewielkie wahanie], czy właściwą była decyzja o wyborze ramy 19- calowej, mimo, że sięga ona klejnotów rodowych stojącego nad nią autora relacji. Krótko pisząc liczyłem na błoto i nierówności i dostałem błotem po nierównościach.

Zdecydowałem się na zamieszczenie na blogu tej mikrorelacji, ot tak na dobry początek. Zdjęć nie robiłem, więc będę posiłkował się obrazami z 2013 roku. Bo relacja bez obrazu to...

Ruszamy z Ujeściska przez Szadółki, Otomin do wspomnianego Sulmina. Tam krótki postój i rozmowa o Gralathach i ich grobowcu, który odwiedzałem w 2013 roku i jedziemy dalej do Leźna.

W Leźnie oglądamy z dystansu ładny budynek dawnego dworca na trasie kolei staropilskiej, o której możesz poczytać w moich relacjach z wędrówek: Po torze, po torze, po torze, przez most oraz Kolej na Starą Piłę.

Leźno. Budynek dawnego dworca kolejowego. Foto z 2013.

W Leźnie chcę Sebastianowi pokazać fragmenty starych szyn z 190X roku [ostatnia cyfra nie zachowała się].

Leźno. Szyny z początku ubiegłego wieku. Foto z 2013.

Leźno. Drugie życie zabytkowych szyn. Foto z 2013.

Niestety, widocznej na zdjęciach sprzed półtora roku, konstrukcji, zbudowanej z szyn już nie ma. Chyba ktoś dokonał cudownego przemienienia w wino!

Z Leźna jedziemy przez Bysewo do Kokoszek, gdzie zgodnie stwierdzamy, że nie będziemy pakować się w ruchliwą Kartuską, lecz wybieramy przejazd ścieżką [czarnym szlakiem pieszym] w kierunku jeziora Otomińskiego. Kilometr dalej odbijamy na wschód i przez Kiełpino, wiadukt nad Obwodnicą i Szadółki wracamy na Ujeścisko w półmroku wieczornym. Pakuję kanapki i ruszam do pracy na nocną zmianę.

Wynik testu. Zgodnie z przypuszczeniami, jazda w dziesięciocentymetrowym błocie na buksującym kole, co często zdarzało mi się na Autorze i skutecznie dezaktywowało jego hamulce, tu nie ma na nie najmniejszego wpływu. Mimo błota gromadzącego się na obręczy, oponie i tylnym widelcu, tarcze i zaciski wraz z klockami pozostają czyste i sprawne. Jest zacnie.
Wybór większej ramy też okazuje się trafionym. Jeździ się bardzo wygodnie. Pozycja jest bardziej ergonomiczna niż na poprzedniku. A brak przestrzeni między "mną" a ramą nie przeszkadza przy takim jeżdżeniu, jak moje.

Do wkrótce.

---