Mgły niezastane [Suwalszczyzna - Dzień 2]

Poniedziałek, 3 sierpnia 2015 | Komentarze: 3

Dziś będzie gorąco. Wczoraj, widząc prognozy, postanowiłem uciec przed upałem i choć troszkę pokręcić. Budzę się i nie bez trudności wstaję o 0430. Jeszcze przed wschodem ruszam przez Starą Hańczę ku odległym o jakieś 6 kilometrów Smolnikom. Cel: punkt widokowy "U Pana Tadeusza" i zarejestrowanie mgieł podnoszących się z jezior kleszczowieckich, czyli Kojle i Perty na tle najbardziej charakterystycznego wzgórza Suwalszczyzny - Góry Cisowej.

Tuż przed Smolnikami wita mnie słońce przebijające przez gęste korony drzew. Dojeżdżam do punktu widokowego na jezioro Jaczno. Zostawiam rower i ze statywem oraz aparatem wspinam się na punkt widokowy. Widok nie powala. Myślę, że po południu będzie lepsze światło. Może wrócę.

Smolniki. Widok na jezioro Jaczno.

Smolniki. Widok na wschód z tego samego miejsca.

Kolejny interesujący mnie punkt widokowy znajduje się na drugim końcu wsi. Po drodze jednak zatrzymuję się przy kaplicy na cmentarzu parafii św. Anny.

Smolniki. Kaplica.

Smolniki. Kaplica.

Smolniki. Kaplica.

Po chwili dojeżdżam do punktu widokowego "U Pana Tadeusza". Punkt jest zagospodarowany. Jest zadaszona platforma widokowa, toaleta, miejsce na ognisko i... kasa. Wstęp 2 zł dorosły i 1 zł dziecko. W kasie jednak nie ma nocnej zmiany. I dobrze, bo nie wziąłem ani grosza.

Smolniki. Punkt widokowy "U Pana Tadeusza".

Urodę tego miejsca wykorzystał Tadeusz Konwicki w realizacji legendarnego filmu „Dolina Issy” według prozy Czesława Miłosza oraz Andrzej Wajda w ekranizacji „Pana Tadeusza”.

Smolniki. Panorama z Górą Cisową. Mgieł, jak na lekarstwo.

Opuszczam Smolniki i przed wsią Polimonie skręcam w prawo, by przez Kleszczówek dojachać do jeziora Kojle [jedno z widzianych z góry jezior kleszczowieckich]. Następnie zawracam na północ i wspinam się z powrotem w okolice Smolnik. Tu odnajduję widok, który wydaje mi się urokliwszy nawet od tego "U Pana Tadeusza". Może przez te konie?

Smolniki. Panorama z Górą Cisową.

W drodze do Starej Hańczy cały czas widzę Księżyc. Zdejmuję go z ładnie oświetlonymi przez niskie słońce drzewami.

W drodze do Starej Hańczy.

W drodze do Starej Hańczy.

W drodze powrotnej zatrzymuję się jeszcze w Starej Hańczy, która odkrywa swój urok jedynie podczas wizyty o tak wczesnej porze. Żadnych tłumów, żadnej wrzawy, woda nie zmącona, kilka obrazów...

Stara Hańcza. Aleja lipowa.

Stara Hańcza. Mostek na Czarnej Hańczy.

Stara Hańcza. Czarna Hańcza.

Stara Hańcza. Jezioro Hańcza.

Stara Hańcza. Jezioro Hańcza.

Stara Hańcza. Drzewo w parku przydworskim.

Stara Hańcza. Stara grusza.

Godzinę później śniadam z rodzinką w wiacie przy Dworczysku i zaczynamy szykować się do kolejnej wycieczki.

CDN...